مجموعه شعر درباره بی ارزشی دنیا

مجموعه شعر درباره بی ارزشی دنیا در واقع بیانگر این نکته است که دنیا می‌تواند همان‌طور که برای بسیاری از افراد ارزشمند به شمار می‌رود برای بسیاری دیگر فاقد ارزش های مادی معنوی باشد.

از همین رو افرادی که برجسته هستند و در طول تاریخ توانسته‌اند با تزکیه نفس را بر نفوذ امیال شیطانی از طریق دنیاپرستی ببندند همواره به عنوان الگوهای ماندگار ای برای سایرین به شمار می روند.

تلاش ما در مجموعه شعر درباره بی ارزشی دنیا بر این نکته استوار بوده است که بتوانیم جنبه های زشت دنیا پرستی را یادآور شویم. در واقع ادبیات یکی از بزرگترین منابع ارائه پیام های انسانی در این زمینه می باشد.

اگر به زندگی عارفان و بزرگان نگاهی بیندازیم در می یابیم که آنها با ساده زیستی و جلوگیری از آلودگی به امیال نفسانی و نیز وسوسه های شیطانی که با دنیا پرستی عجین شده است توانسته اند این امتحان الهی را به نحو شایسته ای پیروزمندانه و با فراغ خاطر پشت سر بگذارند.

در واقع نقش هنر و ادبیات در این زمینه همواره پررنگ تر از سایر موارد بوده است. در این زمینه اشعاری منظوم و نغز سروده شده است که بیانگر نظرات و دیدگاه های ارزشمند شاعران ایران زمین بوده است. این اشعار حول این موضوع سروده شده اند که زندگی چند روزی بیشتر دوام ندارد و آنچه جاودان است رفتار و نیات و اعمال صادقانه انسانهایی است که به این اصل مهم پی برده اند.

شعر درباره بی ارزشی دنیا از نگاه سایر شاعران ایرانی

همانطور که اشاره کردیم بسیاری از شعرا در زمینه پایدار نبودن لذت های دنیوی اشعار مختلف و متعددی سروده اند که در زیر به چند نمونه از انها اشاره می کنیم.

شعر درباره بی ارزشی دنیا از نگاه خیام :

گر یک نفست ز زندگانی گذرد

مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان

عمرست چنان کش گذرانی گذرد

همچنین درباره بی ارزشی دنیا نظامی گنجوی اینطور اشاره می کند:

چه خوش باغیست باغ زندگانی

گر ایمن بودی از باد خزانی

چه خرم کاخ شد کاخ زمانه

گرش بودی اساس جاودانه

سیف فرغانی یکی از شعرای برجسته ای است که در این زمینه شعر زیبایی دارد با این مضمون:

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد

هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب

بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

باد خزان نکبت ایام ناگهان

بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام

بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست

گرد سم خران شما نیز بگذرد

بادی که در زمانه بسی شمع‌ها بکشت

هم بر چراغدان شما نیز بگذرد

زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت

ناچار کاروان شما نیز بگذرد

بیش از دو روز بود از آن دگر کسان

بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد

از شاعران معاصر نیز که در قالب شعر نو اشعار زیبایی سروده اند می توان به سهراب سپهری شاعر تکرار نشدنی ایران زمین اشاره کرد که در این زمینه خوش سروده است:

پرده‌ای می‌گذرد

پرده‌ای می‌آید:

می‌رود نقش پی نقش دگر

رنگ می‌لغزد بر رنگ

ساعت گیج زمان در شب عمر

می‌زند پی در پی زنگ:

دنگ… دنگ… دنگ…

شعر درباره بی ارزشی دنیا و رابطه آن با آموزه های دینی

دین مبین اسلام نیز همواره از جهات مختلفی بر ساده زیستی و دوری از آرایش های دنیایی تاکید کرده است. نمونه ی بارز آن پیامبر اسلام ( ص) و سایر اصحاب و اهل بیت آن بزرگوار بوده است که از هر نظر سادگی را بر تجملات و زندگی دنیوی ترجیح داده اند. شعر درباره بی ارزشی دنیا نیز سعی کرده است تا نکاتی را برجسته نماید و با آنها اشاره کند که در آموزه های دینی ما نیز بر آنها صحه گذاشته شده است. بنابراین سعی کردیم تا در مجموعه شعر درباره بی ارزشی دنیا از مضامین و موضوعات مرتبط با ارزش های دینی نیز بهره بگیریم. تلاش دیگری که شاعر این مجموعه بخرج داده است استفاده از نوگرایی و بدیع بودن واژگان شعری و نوع ارائه اشعار می باشد. این مجموعه در قالب شعر نو سروده شده است و از جمله ویژگی های شعر درباره بی ارزشی دنیا تاکید بر مشکلات و گرفتاری هایی است که افراد در صورت آلودگی به دنیا و مافیها  دچار  آن خواهند شد. در واقع این مجموعه شعر تا حدودی هشدار دهنده و بیدار کننده بوده و سعی کرده است تا در کنار استفاده از جذاب ترین واژگان شعری و آهنگ و لحن مناسب شعر پیام های انسانی و خالصانه شاعر را به خوانندگان و علاقه مندان شعر منتقل نماید. بنابراین از شما دعوت می کنیم که مجموعه شعر درباره بی ارزشی دنیا را تا به انتها بخوانید و از این طریق با پیام  شاعران که همانا تعهد وی در انتقال و القای مفاهیم و موضوعات مختلف به خواننده می باشد بیشتر آشنا شوید.

شعر درباره بی ارزشی دنیا به نام هشدار

هشدار

بر این جاده

قدم منه

ای دوست

کوتاه بود مسیر و

بلیط نیم بند من

به جایی نمی رسید

این اتوبوس

غافلگیر شده بود

از بس لمالم آدم

بود و آدمی سرگشته بود

به روزگاری که

ناگاه برف حسرت

می بارید

در خیابان های شهر

و همه جا چراغانی بود

ولی زود خاموش می شد

چراغ عمر مردی

که به روز دیگر می اندیشید

***

زندگی کفش های ننه بود

و دست های زمخت پدر

زندگی کودک گلفروش لب

پیاده رو بود و سرمایی دیگر

زندگی بوی لبو و

آشفتگیهای بساط

یک دوره گرد

بود

زندگی بوی لیمو بود

و سیب های رسیده لب

سفره شب یلدا

زندگی کوتاه بود

ولی مادر بزرگ

طولانی ترین قصه های سال

را بلد بود

*******************************

زندگی حتی به عروسک های

پشمالوی خواهرم هم لبخند می زد

و گاهی مرا دست کم می گرفت

با انگشتانم می شمردم

قبل از ورود ماشین حساب

به معادلات زمینی

و فکر می کردم

به زودی همه چیز تمام می شود

ولی هر بهار

مادرم باغچه را

دوباره در آغوش

می گرفت

و ماهی های طلایی

توی حوض

دوباره جان می گرفتند

شعر درباره بی ارزشی دنیا به نام چقدر می ارزد؟

نرخ کاشی های آبی و فیروزه ای

چقدر بود

قیمت  لحظات

آدم هایی

که بی گاه

از کوچه

می گذشتند و

خاطره می شدند

چقدر بود

و ثانیه هایی

که فکر می کردیم

مسبب آنها

ساعت های بزرگ

توی اتاق هایمان هستند

و سیگارهایی

که بی وقفه

دود می شدند

و استکان هایی از چایی های

پررنگ لبریز…

شعر درباره بی ارزشی دنیا به نام  پندار

گمان می کردیم

همه چیز آنقدر

پیر خواهد شد

که رنگ خاطره هایمان

را بگیرد

خیالات بود

باور کن

خیالات و اوهام

زندگی به همه کس

رحم می کند

زندگی لبخند می زند

زندگی شبیه

سیب و سپیده است

ولی مرگ وقتی فرا می رسد

دستهای آدم هایی که

فراموشی گرفته اند به سوی

درختان گیلاس دراز است

ناگهان خشک می شوند

و زندگی

معنای خود را می بازد

شعر درباره بی ارزشی دنیا به نام جاودانه

جاودانگی فراتر از گیلاس

و پیچک های بالارونده و

علف های هرز است

زندگی در عادت های

ما جاریست

در لبخندهای ما

ریشه دوانده است

در قدم زدن های هر روزه ما تکرار می شود

در لبخندهای کودکان نجیب

در قصه های بی بی

و شب های زمستانی

در لحاف و کرسی

در ساحل بی قرار خزر

زندگی در تنهایی های ابدی

در تبسم های کوتاه

در چشم های دختری که

یاس می فروشد

و مضطرب است

تکرار می شود

این پژواک جاودانه ای است

که آدمی را به خود می خواند

خودمان را دست کم گرفتیم